Eén met de jungle in Tortuguero National Park

Mijn wekker gaat al vroeg en terwijl ik wakker word heb ik even een paar seconden nodig om te beseffen waar ik ben. O ja, in hotel El Presidente in Costa Rica! Gisteravond was ik na een pittige reisdag in het donker aangekomen in de hoofdstad van Costa Rica, San José, en zodoende moest ik alle indrukken nog even laten bezinken. Ik had dus ook nog niets van het land gezien en ben daarom extra benieuwd wat ik vandaag zal aantreffen. Ik maak me klaar voor nog een lange trip van ongeveer 7 uur richting Tortuguero National Park, waar ik, als ik heel eerlijk ben, na de lange reis van gisteren een klein beetje tegenop zie.

Nadat ik mezelf opbeurend heb toegesproken, loop ik naar de ontbijtzaal waar ik nog net een klein maar goed ontbijtje kan scoren voordat ik word opgehaald door mijn gids. Terwijl ik wacht in de lobby komt er een man naar boven. Het blijkt de gids, die zich voorstelt als Oliver. Met wat grapjes stelt hij mij en de andere gasten op ons gemak. Terwijl we naar de bus wandelen geeft hij aan dat het een avontuurlijke en leuke dag gaat worden. De frisse tegenzin die ik nog niet zo lang geleden voelde, had plaatsgemaakt voor positieve energie.

De reis door San José

Omdat we midden in de stad verblijven had ik verwacht dat het nog even zou duren voordat we het centrum uit zijn, maar dit valt alles mee. San José is niet zo groot en voor je het weet rijd je door het groene, bergachtige regenwoud, dwars door het Braulio Carrillo National Park. Ik ben gelijk verkocht! Oliver zit naast mij in de bus en vertelt interessante informatie over Costa Rica en de omgeving. ‘Wat is het belangrijkste geloof van Costa Rica?’, vraagt Oliver. Er worden een paar antwoorden gegeven in de bus. Aan de manier waarop hij het vroeg, had ik al het idee dat het een strikvraag was en dat bleek ook het geval. Triomfantelijk zegt hij: “Fout, het is voetbal!” Om 12 uur ‘s middags speelt het nationale team van Costa Rica tegen Nieuw-Zeeland. Wie wint, mag meedoen aan het WK voetbal. Het hele leven wordt hier stilgelegd en werknemers kunnen zelfs vrij krijgen om de wedstrijd te kijken. Als ze winnen wordt het groots gevierd. Helaas kunnen wij de wedstrijd niet zien omdat we nog een lange reis voor de boeg hebben.

Oog in oog met een luiaard

We komen aan in Guapiles waar we een tussenstop maken om wat te eten. In de bus had ik aan Oliver verteld dat mijn reis pas compleet was als ik een luiaard had gezien. Ik zit net aan tafel als Oliver naar me toekomt: “Kom snel kijken!", roept hij enthousiast. Ik spring op en ren gelijk met hem mee. In de boomtop hangt een luiaard die als een volleerd showman gezellig zwaait naar de mensen, alsof wij speciaal voor hem hier naartoe waren gekomen. Bizar om oog in oog te staan met een luiaard, ik kan er wel naar blijven kijken! Na een poosje klimt hij op zijn dooie akkertje naar beneden via de boomstam. Oliver vertelt dat de luiaard maar één keer per week naar beneden komt om zijn behoefte te doen. Daarna gaat hij weer terug naar boven om te eten en te slapen. Best toevallig dus dat wij hem net in ‘actie’ hebben gezien. Toen wij de luiaard met onze ogen naar beneden volgden, merkt een andere gast nog wat andere bewoners van het dierenrijk op. Felrode kikkers en een aantal leguanen houden zich op in de bosjes. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was nog geen 24 uur in Costa Rica en nu al zo veel dieren, waaronder een luiaard, gespot!

Geluiden van de jungle

Na de stop in Guapiles worden we naar de haven gebracht van La Pavona om de boot naar Tortuguero National Park te nemen. Onderweg zien we veel bananenplantages waar het gebied Limón bekend om staat. Tijdens de busrit wordt er meer verteld over het reisprogramma (in verband met het onvoorspelbare weer) van de komende dagen en over de lodge waar we verblijven. Er is geen airco aanwezig in de lodge, zodat je kan genieten van de geluiden van de jungle. “Een wekker heb je trouwens niet nodig, hoor!”, lacht Oliver. “De brulapen maken jullie wakker om een uur of 5, precies op tijd voor de tour door het kanaal!” Aangekomen in La Pavona vervolgen we onze reis per boot naar de lodge. Een klein motorbootje brengt ons steeds verder de jungle in. Ik merk dat Oliver hier vaak komt, want hij herkent de geluiden van de dieren. Wanneer hij iets spot, wordt de boot even stilgelegd zodat iedereen de dieren kan bekijken. In het park zijn veel leguanen, verschillende vogels, kaaimannen en apen te zien. Ik ben onder de indruk van alle dieren en de prachtige natuur onderweg.

Pura Vida

Na een tocht van anderhalf uur komen we aan in de lodge, wat echt een geweldige plek is midden in de jungle. We worden verwelkomd met een lekker drankje en samen kijken we naar de slingerende spider monkeys en de toekans die rondvliegen rond de boomtoppen. De reis van 7 uur is voorbijgevlogen en ik heb mijn ogen uitgekeken. Wát een geweldige bestemming is dit. Ik proost met de gids op een geslaagde dag. Voor Oliver werd de dag nog wat mooier. “Pura Vida Leonie, we hebben de wedstrijd gewonnen!”